Page 37 - Athens-Riviera-Summer-25

ATHENS RIVIERA JOURNAL
word of mouth

A ndrea marcolongo is a renowned Italian classicist and bestsell- h andrea marcolongo είναι μια διακεκριμένη Ιταλίδα ελληνίστρια και

ing author whose work bridges the ancient and the modern with
συγγραφέας best seller, γνωστή για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο γεφυρώνει
rare sensitivity and insight. Having studied classical literature at
τον αρχαίο με τον σύγχρονο κόσμο, με σπάνια ευαισθησία και διορατικότητα.
the University of Milan, she has spent years exploring the enduring
Έχοντας σπουδάσει κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, αφιέρωσε
legacy of Greek thought. On the occasion of her latest book, Mov-
ing the Moon: A Night at the Acropolis Museum, she returns—both
Με αφορμή το νέο της βιβλίο, Μια Νύχτα στο Μουσείο της Ακρόπολης (Εκδόσεις
literally and spiritually—to the heart of Greece, to reflect on memory, absence, and χρόνια στην εξερεύνηση της διαχρονικής παρακαταθήκης της ελληνικής σκέψης.
Πατάκη), επιστρέφει — κυριολεκτικά και πνευματικά — στην καρδιά της Ελλάδας,
the timeless presence of ancient beauty. για να στοχαστεί πάνω στη μνήμη, την απουσία και τη διαχρονική παρουσία της
What was the most unexpected feeling you experienced while walking αρχαίας ομορφιάς.
through the Acropolis Museum at night? Ποιο ήταν το πιο απρόσμενο συναίσθημα που βιώσατε περπατώντας νύχτα
“I wonder how it will feel,” my friends said before I left, “to sleep under the gaze of μέσα στο Μουσείο της Ακρόπολης;
all those marble eyes.” As I waited for sunset to draw back the curtain on the light of «Αναρωτιέμαι πώς θα είναι», μου είπαν οι φίλοι μου πριν φύγω, «να κοιμηθείς
Athens, my eyes swiftly traced what remains of the Parthenon’s friezes and metopes. κάτω απ’ το βλέμμα όλων αυτών των μαρμάρινων ματιών». Καθώς περίμενα
I managed to glimpse a few fragmented heads, many feet, several arms, the muzzle of το ηλιοβασίλεμα να τραβήξει την κουρτίνα από το φως της Αθήνας, τα μάτια
a horse or two. But the faces of those eternal men and women—sculpted by Phidias’ μου διέτρεξαν γρήγορα ό,τι απέμεινε από τις ζωφόρους και τις μετόπες του
school to gaze and to be gazed upon—are no longer here. Time has devoured them. Παρθενώνα. Κατάφερα να διακρίνω λίγα αποσπασμένα κεφάλια, πολλά πόδια,
Or they have been decapitated by human greed, which carried those heads away. And μερικά χέρια, το ρύγχος ενός αλόγου ίσως. Όμως, τα πρόσωπα αυτών των
so I began to reflect on presence and absence, on the voids of history and the empti- αιώνιων ανδρών και γυναικών—σμιλεμένα από το εργαστήριο του Φειδία για
ness within the human soul. They say that with time and faith, the void within the να κοιτούν και να τα κοιτούν—δεν είναι πια εδώ. Τα κατάπιε ο χρόνος. Ή
soul can be healed. But the void within a museum—how is that repaired? Is it merely αποκεφαλίστηκαν από την ανθρώπινη απληστία, που τα πήρε μακριά. Έτσι
a logistical matter of restitution, the long-awaited gesture the Greeks have hoped for άρχισα να στοχάζομαι την παρουσία και την απουσία, τα κενά της ιστορίας CURIOSITY.
nearly a century, for which they built this modern museum where I spent the night? και το κενό μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Λένε πως με τον χρόνο και την πίστη,
Or is absence, once it has been carved out, forever unfillable? Is it truly enough to το κενό της ψυχής μπορεί να επουλωθεί. Αλλά το κενό μέσα σε ένα μουσείο— PASSION.
simply rewind the reel of days and of lies, to put things back in their rightful place— πώς γιατρεύεται; Είναι άραγε μόνο θέμα αποκατάστασης, μια διαδικαστική
be it a toothbrush on a bathroom shelf or Phidias’ marbles upon the Parthenon—for υπόθεση επιστροφής, η πολυαναμενόμενη πράξη που οι Έλληνες περιμένουν
order to be restored, for the void to become once more full? εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, για την οποία έχτισαν αυτό το σύγχρονο μουσείο AESTHETICS.
Was there a moment during the evening when you felt completely trans- όπου πέρασα τη νύχτα; Κι αν η απουσία σμιλευτεί βαθιά, μπορεί άραγε ποτέ
ported, as if time dissolved between past and present? να γεμίσει; Αρκεί άραγε να γυρίσουμε απλώς την ταινία των ημερών και των
That unforgettable night, I felt alone before history—fully aware I was living some- ψεμάτων προς τα πίσω, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη θέση τους—είτε
thing extraordinary—and alone before my own emptiness. It was an incredible op- πρόκειται για μια οδοντόβουρτσα σε ένα ράφι μπάνιου είτε για τα μάρμαρα
portunity to reflect on my relationship with ancient Greece, on how much I owe this του Φειδία στον Παρθενώνα—για να αποκατασταθεί η τάξη, για να γεμίσει
land and its inexhaustible culture. I owe Greece everything—literally the whole life I ξανά το κενό;
lead: my thoughts, my friends, my books, the education I passed on to my daughter, Υπήρξε κάποια στιγμή εκείνο το βράδυ που νιώσατε να μεταφέρεστε εντελώς,
the way I inhabit the world. And I am not alone in this. I am neither the first, nor σαν να είχε διαλυθεί ο χρόνος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν;
the only one. Europe as a whole, since the time of Alexander the Great, has done Εκείνη τη νύχτα, που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ένιωσα μόνη απέναντι στην Ιστορία—
the same. From Greece, we have always taken—dug, extracted—without guilt. And και μου ήταν ξεκάθαρο ότι ζούσα κάτι μοναδικό. Ένιωσα μόνη απέναντι στο
with Greek ideas, through the centuries, we have built our very notion of European δικό μου εσωτερικό κενό. Ήταν μια συγκλονιστική ευκαιρία να στοχαστώ τη
culture and civilization. For decades I studied only ancient Greek history, but my σχέση μου με την αρχαία Ελλάδα, να συνειδητοποιήσω πόσα της οφείλω—σε
travels to Athens compelled me to delve into modern Greek history, which is even αυτήν τη γη και στον ανεξάντλητο πολιτισμό της. Της χρωστάω τα πάντα—
more fascinating. Nowhere else in the world does one abandon reality so serenely, so κυριολεκτικά ολόκληρη τη ζωή που ζω: τις σκέψεις μου, τους φίλους μου, τα
effortlessly, for the realm of dream. In Greece, the marvelous always arises from the βιβλία μου, την παιδεία που μετέδωσα στην κόρη μου, τον τρόπο με τον οποίο
necessity of myth. To reconcile the spirit of ancient Greece with its modern histo- υπάρχω στον κόσμο. Και δεν είμαι η μόνη. Δεν είμαι ούτε η πρώτη, ούτε η
ry—that, I believe, is the truest key to understanding this infinite land, and its only τελευταία. Η Ευρώπη ολόκληρη, από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
true heirs: the Greeks. έκανε το ίδιο. Από την Ελλάδα πάντα παίρναμε—σκάβαμε, αφαιρούσαμε—
χωρίς ενοχές. Και πάνω στις ελληνικές ιδέες, μέσα στους αιώνες, χτίσαμε
ολόκληρη την έννοια του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Για δεκαετίες μελετούσα μόνο
“THAT UNFORGETTABLE την αρχαία ελληνική ιστορία, όμως τα ταξίδια μου στην Αθήνα με οδήγησαν
να ανακαλύψω και τη νεότερη ελληνική ιστορία, που είναι εξίσου, αν όχι
NIGHT, I FELT ALONE BEFORE περισσότερο, συναρπαστική. Δεν υπάρχει άλλος τόπος στον κόσμο όπου να
μπορεί κανείς να εγκαταλείπει τόσο ήρεμα, τόσο φυσικά, την πραγματικότητα
HISTORY—FULLY AWARE και να βυθίζεται στο όνειρο. Στην Ελλάδα, το θαυμαστό γεννιέται πάντα
I WAS LIVING SOMETHING από την ανάγκη του μύθου. Να συμφιλιώσει κανείς το πνεύμα της αρχαίας NUMO IERAPETRA BEACH RESORT CRETE, CURIO COLLECTION BY HILTON
Ελλάδας με τη νεότερη ιστορία της—αυτό, πιστεύω, είναι το κλειδί για να
EXTRAORDINARY—AND ALONE κατανοήσει κάποιος αυτήν την ατελείωτη χώρα και τους μόνους αληθινούς NUMO MYKONOS, BOUTIQUE RESORT
της κληρονόμους: τους Έλληνες.
BEFORE MY OWN EMPTINESS.” Πώς επηρέασε η εμπειρία του να βρίσκεστε περιτριγυρισμένη από τα THE ROYAL SENSES RESORT & SPA CRETE, CURIO COLLECTION BY HILTON
αυθεντικά εκθέματα στην Αθήνα τις σκέψεις σας για τα Γλυπτά του Παρθενώνα
THE ROYAL BLUE RESORT & SPA, CRETE
TROULIS APART HOTEL, CRETE

036 NUMO HOTELS & RESORTS | WWW.NUMOHOTELS.COM
INFO@NUMOHOTELS.COM | T: +30 28340 55000